ימי קורונה ישראלית, מלחמה אחרת - חזרה מהמודחק בניכר דרך שירה - زمن الكورونا الإسرائيلية حرب أخرى. العودة من المكبوت في الغربة عن طريق الشعر
בקיץ 2006 . הייתה כאן מלחמה נוראה.
היינו צעירים אז וידידי כאח הוא לי , יצא להילחם , מאותגר בערכים ציוניים ,הוא שרת אז ביחידה
מובחרת. אך מה שנחשב "מובחר"
כפי שלאקאן מוסר לנו עובר דרך איווי האחר
במקרה זה האתוס הציוני .
היה קרב קשה והוא ראה את חברו הטוב מבית הספר חוטף כדור בבטן וכמעט נהרג.
לאחר הקרב נסע לאירופה ולמד רפואה .
הוא הפך לאחד הרופאים המבוקשים והנחשבים בתחומו.
הוא לא חזר לארץ ,אלא לביקורים .הקים שם משפחה ושם נולדו ילדיו.
ההתפשטות של covid19. גיסה אותו שוב לחזית המאבק .
הפעם כרופא ,מטפל בחולי קורונה ,עטוף בשכבות ההגנה שהמדע מספק.
כשקיבל לאחר ימים רבים , כמה ימי חופש.
הוא נתקל בעיתון הארץ בכתבה על דוד אבידן.
השורה שלכדה את עיניו הייתה-
"כתיבת שירה מחייבת מראש ויתור על צניעות ועל נימוס".
גל של זיכרונות מודחקים ,פרץ בו.
הוא אמר לי שאחרי 2006 , יצא מחזון הציונות , החליט שלא לתרום את גופתו לאתוס הזה.(גופתו, איננה פליטת כתב שלי)
הוא הבין ,כך מסר ,שלא השב"כ ולא המוסד ולא כל צבא הגנה לישראל ,לא יוכל לשמור על חייו.
זאת הייתה הפעם הראשונה בה התייחס לעצם עזיבתו את ישראל.
פעם ראשונה
שדיבר עליה .
שם בעת סכנה לחייו בניכר. בעת חופש לרגע מהסכנה הממשית האקטואלית
, הגיע זמן כתיבה על מלחמה אחרת עם אויב מסומן.
בעכבה ,סימפטום וחרדה , פרויד(1926)
דן בתסביך האדיפלי ,דרך התפתחות שלפוביית החיות . את הפאתוס שמקושר לחיה ספציפית
, מקשר פרויד לאירועים ממשיים שגורלם חרץ את בחירת אובייקט חיה.
, אך אותי עניינה השורה בה כותב פרויד על תרומת ההבנה של המקרה השלישי ,בה דווקא ,כפי שהוא כותב.
"ההעדר" ,של התפתחות פוביית החיות ,גרמה להבנה של יתר המקרים.
בדילוג למאמר של מילר (2011). הילד והידע , אך לא ללא קשר.
מילר מדגיש בפנינו שאם הפחד הוא פאתוס ,אפקט . עליו לעבור אנליזה במישור המסמני.
השירה , אולי כמסמן הופכי למלחמה , ניתן לה להיות המחלץ של פקק העכבה של חברי
של מלחמה אחרת בזמן אחר.
שם יכול היה
לחלץ עצמו מהאתוס הציוני ,אך זה הגיח 14 שנה מאוחר יותר בזמן ששוב הוא בחזית.
אך בזמן של פיסוק ,הפסקה חופש.
הפעם מול אויב שנמצא בכל מקום.
צו אחר ,זה של האחר הגדול של תנאי כתיבת השירה
והעדר- הפוגה.
ממשי - העדר - שירה – חזרת המודחק.
שלחתי לו שיר אחר – "אייכה."של שולי רנד.
הזמנתי אותו בקיץ לבוא כרגיל , שנלך לים.
הוא כתב לי – "תודה".
כי כמו שכותב פרויד במחשבות לעת מלחמה ומוות (1915), כשהוא מצטט את היינה- "האדם חייב
להפליג"
ואני אוסיף ולצורך כך הוא צריך חוף שיחכה לו ואפילו שניים.
זה שידבר אליו
וכאן גם
חוף סיוט - חלון ממסך עם מסגרת.
זמן ומקום אחר- הגנה מ- Unheimlich
זה עובד!
פרויד (1926) עכבה , סימפטום וחרדה. רסלינג 2003.
פרויד(1915). "מחשבות לעת מלחמה ומוות". בתוך: פרויד: תרבות ,דת ויהדות. מבחר כתבים ה.
רסלינג (2007)
. "Miller .J.A. – " The child and Knowledge
Presentation of the theme for the second Study Day of the Institute of the Child, pronounced on 19 March 2011
في صيف عام 2006، حدثت حرب رهيبة.
كنا حينها صغارا. ذهب صديقي - مثل أخي - للقتال مُشبَعًا بالقيم الصهيونية وخدم في وحدة مختارة.
لكن ما يعتبر "مختارا"
حسبما يفيدنا به لاكان، يعبر عن طريق رغبة الآخر.
وهي روح الصهيونية في هذه الحالة.
كانت هناك معركة ضارية، رأى خلالها صديقه القريب من المدرسة يصاب بعيارناري في بطنه كاد يقتله.
سافر بعد ذلك لأوروبا ودرس فيها الطب.
وأصبح من أفضل الأطباء في مجاله.
لم يعد لإسرائيل بعد ذلك سوى للزيارة. بنى هناك عائلة وَوُلِد أولاده هناك.
لكن انتشار فيروس الكورونا جنّده لجبهة القتال من جديد.
في دور الطبيب هذه المرة، يعالج مرضى الكورونا،مغَّلَّلفا بطبقات حماية يوفرها العلم.
بعد أن اتخذ بضعة أيام من الراحة بعد حين،
صادف مقالًا عن دافيد أفيدان في صحيفة هآرتس.
السطر الذي لفت نظره كان -
"تتطلب كتابة الشعر منا دحض الاحتشاموالأخلاق".
موجة من الذكريات المكبوتة عصفت به.
أخبرني أنه نبذ الرؤيا الصهيونية بعد عام 2006 وقرر ألا يمنح جثتهلفكرتها (ليس "جثته" خطأ إملائي هنا)
قال لي أنه أدرك أن ليس بإمكان "الشاباك" ولا "الموساد" ولا جيش الدفاع الإسرائيلي بأجمله أن يحافظ على حياته.
كانت تلك المرة الأولى التي أشار فيها إلى مغادرته لإسرائيل.
المرة الأولى
التي تحدث فيها عن ذلك.
هناك في الغربة، عندما كان في إجازة للحظات من الخطر الواقعي الداهم،
حان وقت الكتابة عن حرب أخرى ضد عدو واضح.
في الكف، العرض والحصر (1926)
يتناول فرويد عقدة أوديب من خلال تطور رهاب الحيوانات. يربط فرويد الانفعال المرتبط بحيوان معين
بأحداث واقعية حددت اختيار الحيوان كموضوع.
ما أثار اهتمامي هو ما يكتبه فرويد عن مساهمة فهم الحالة الثالثة.
أدى "غياب" تطور رهاب الحيوانات إلى فهم الحالات الأخرى.
لننتقل إلى مقالة ميلر (2011). الطفل والمعرفة، لكن ليس من دون علاقة بالموضوع.
يؤكد لنا ميلر أنه إذا كان الخوف انفعالا، أثراحسيا، فعليه أن يخضع للتحليل على مستوى الدال.
الشعر، كدال نقيض للحرب ربما، من شأنه أن ينزع صمّام الكف القائم لدى صديقي
من حرب أخرى ومن زمن آخر.
هناك كان بمقدوره
تخليص نفسه من الروح الصهيونية، لكن ذلك حصل بعد 14 عامًا عندما كان مرة أخرى في الجبهة.
ولكن عندما كان يتوجب عليه التوقف، في الاستراحة،في العطلة.
هذه المرة، في مواجهة عدو موجود في كل مكان.
أمر آخر، آتٍ من الآخر الكبير لشروط كتابة الشعروالغياب - استراحة.
واقعي - غياب - شعر- عودة المكبوت.
أرسلت له قصيدة أخرى - "أينك"، لشولي راند.
دعوته في الصيف ليأتي كالمعتاد، لنذهب إلى البحر.
كتب لي - "شكرا".
لأنه، وكما يكتب فرويد في أفكار لأزمنة الحربوالموت (1915)، مقتبسا هاينِه - "على الإنسان
أن يُبحر"
وأضيف من جانبي، ولهذا فهو بحاجة إلى شاطئ ينتظره،أو حتى اثنين.
شاطئ يتحدث معه
وهنا أيضا
شاطئ كابوس - نافذة من شاشة مؤطرة.
زمنٌومكان آخر - حماية من Unheimlich
وهذا ناجح!
فرويد (1926) الكف، العرض، والحصر. ريسلينغ 2003.
فرويد (1915). "أفكار لأزمنة الحربوالموت".داخل: حضارة، دين ويهودية. كتابات مختارة ه .ريسلينغ (2007).
"Miller .J.A .– " The child and Knowledge
Presentation of the theme for the second Study Day of the Institute of the Child, pronounced on 19 March 2011
