בישראל רבים מפיצים את הוירוס. הרכב החומרים שמהם עשויה החברה הישראלית, מזמן לה לא מעט אחרים הנושאים בגופם את המחלה.
״ראו אותם,כיצד הם מתענגים״, אנחנו אומרים ומצביעים על האחר.
את אזרחות הכבוד באומת ״עוזרות הבית במובן הרע של המילה״ (1) הסובלות ״מפסיכוזת עקרת הבית״ (2) שאינן חדלות מלבער את החמץ ולהגעיל את הכלים, ניתן לקבל בקונסוליית האיווי לדחוס ולגדר את כולם תחת אידיאל טהור אחד.
למה שלא נקדיש את חיינו לניפוץ הצלמים שבהיכל עד אשר יבוא המשיח?
הנפש היפה מנסה להפריד עצמה מהמחשבות על האחר מפיץ המחלות.
הדמוקרטיה הליברלית משתוקקת לבורות.
בושה ואשמה נולדות ומרשות בטובן טקסים דתיים של הגיינה. לא יותר.
הן אינן מתירות את הפעולות הנתבעות על-ידי מצב חירום.
ריבוי קהילות המתקהלות סביב התענגויות משותפות (3) דורש תשובות של שעטנז, תפירה וקשירה אד-הוק שלפיסות לאריגים.
מתבקשת,לדעתי, פוליטיקה של סגסוגת וגבבה.
———-
1. ארבל,א.פוקו וההומניזם. דביר, 2006.
2. פרויד,ז.פרויד ודורה. עם עובד, 1994.
3. לוראן,א. סמפטומים עכשוויים. 2016, תרגום: נתן ברנט.
كثيرون هم من ينشرون الفيروس في إسرائيل. تركيبة المواد التي يتكوّن منها المجتمع الإسرائيلي، تستدعي بالنسبة له غير قليل من الـ"آخرين" الذين يحملون المرض في أجسادهم.
"أنظروا إليهم، كيف يتلذّذون"، نقول ونشير إلى الآخر.
من الممكن الحصول على مواطنة الشرف لدى أُمّة"خادمات البيوت بالمعنى السيء"[1] اللاتي تعانين "من ذهان ربة المنزل"[2] ولا تتوقفن عن حرق الـخمير[3]وتطهير الأدوات، في قنصليّة الرغبة لحشر الجميع وتسييجهم تحت مثال أعلى طاهر ووحيد.
لمَ لا نكرّس حياتنا لتحطيم الأصنام التي في الهيكل حتى مجيء المسيح المنتظر؟
تحاول النفس الجميلة فصل نفسها عن الآخرالذي ينشر الأوبئة.
الديمقراطية الليبرالية متعطشة للجهل.
الخجل والذنب يولدان ويتيحان بحُسن صنيعهما طقوسا دينية شأنها النظافة. لا أكثر
ولا يجيزان الأمور المطلوب فعلها في ساعة الطوارئ.
يتطلب تعدّد المجتمعات المجتمعة حول تلذّذات (خاصة) مشتركة[4]، إجابات نسجٍ يجمع بين أنواع خيوط مختلفة، درزٌ وجَدْلٌ خاص لتجميع القطع الى نسيج.
نحن بحاجة، برأيي، إلى سياسة تضم وتحتوي جميع المواد برمّتها.
[1] أربيل أ. فوكو والإنسانية، دفير، 2006
[2] فرويد، ز. فرويد ودورا. عام عوفيد، 1994
[3] في الأصل العبري ביעור חמץ وهو كناية عن الطعام المختمر الممنوع أكله لدى اليهود في عيد الفصح. (م)
[4] لوران، أ. أعراض معاصرة. 2016، ترجمة: نتان برنط
