כנס נלס בישראל של אחרי חוק הלאום, כנס ב 4 שפות, עברית, ערבית, צרפתית, אנגלית, זה פטיט זאדיק. מסמן שהשתמש בו אלכנדר סטבנס באחת מההתכתבויות לקראת המפגש הנכחי.
סיפור משפחתי קטן,
1 זמן רב שפירשתי את האמירה האבהית " פה מדברים רק עברית", כאמירה שפעלה קצת יותר מידי טוב עבורי. אני לא רציתי לדעת מה שהם הזוג ההורי מדברים . מחליפים בינהם שברי מילים בצרפתית. ואני רק עברית.
זה רק לא מזמן שתפסתי שאמירה זו"פה מדברים רק עברית", לא מוענה אלי, אני הרי היתי זו שיודעת רק עברית .
אבי ואימי שניהם נולדו במדינות מוסלמיות, אף אחד מהם לא יודע ערבית. אבי נולד בטוניסיה שהיתה תחת שלטון צרפתי,אביו היה סוחר ואהב את שפת המקום את חיי הרחוב עם השכנים הערבים, ואימו חשבה שעבור ילדיה לא ראוי יהיה להתחכך בבני המקום, היא חשבה שהכובש הצרפתי "ראוי"ונאור" יותר ושלחה את אבי ואחיו לפנימיה נוצרית, דוברת צרפתית.
משפחתה של אימי הגיעה לישראל מלוב דרך איטליה, חלק מהמשפחה נשאר שם. אימי אהבה שפות, וידעה אנגלית, צרפתית,איטלקית, על בוריין ולמדה קצת ערבית וגרמנית בגיל מבוגר. ועברית כמובן, לא מושלם.
אימי שרצתה שילדיה ידעו עוד שפה הציעה לאבי שהם ידברו איתנו צרפתית. למה הוא סירב אם כך? לשפת הכובש? הכובשת?
"פה מדברים רק עברית",מעיין המצאה, צברית, טבולה באידאל ישראלי ציוני, כנראה שאיפשרה סייג להתענגות שלהאם- אישה.
2 ערבי{ת}, עברי{ת}, ולא יהודי ערבי ואפילו לאישראלי פלשתינאי. אני זוכרת ששאלתי את עצמי סביב ההקמה של מרכז הנס הקטן , מהמאפשר הצמד הזה של ערבי עברי?צימוד שהוא לא שגרתי. נדרשת מידה של התעכבות על מנת לקרוא אותו ולא אחת למרות שנכתב כך, נקרא יהודי ערבי. יהודי, ערבי, ישראלי פלשתינאי, אלו מסמנים המגדירים את הנושא אותם עם קבוצה מסויימת, מזמינים להזדהות, אני יהודי.. ערבי..וכו
ביחס לערבית עברית אי אפשר לאמר, אני ערבית, או אני עברית. נדרש פועל- פעולה מתווכת ,{לדבר, לדעת, לאהוב ועוד }שם נכנסת הפעולה הלאקאנינית.
הדקדוק הדחפי עם פרויד כרוך בפועל ובהיפוכו כמה שיוצרים את המסלול של הדחף. הסובייקט בפנייתו אל האחר, נוכח לדעת כי אין באחר את מה שייתן לו זהות, את מה שישלים אותו, זה לא מונע ממנו להמשיך ולפנות, זה המסלול המסמני שלא פוסק שלהערכתי משרטט נתיב לפעולה .
3 ערבית, עברית,פוליטיקה לאקאנינית
ערבית ,עברית לא מוציאות אחת את השנייה, שם,היכן שהשפה משרטטת מקום, לאופן בו כל אחד מוגלה באופן אינטימי. היכן שלשום חוק אין גישה.
לוראן בראיון איתו ללאקאניין רביו מנסח בצורה מאירת עינים, דבר אודות הל.מ הוא פוליטי " הלא מודע הוא פוליטי משמעו שהלא מודע רושם את עצמו בתוך כשל שאינו ניתן לצמצום. הפוליטיקה חושפת כשל ומה שמכונה דמוקרטיה אינו אלא שמו של המסמן לאחדות הנעדרת. {אני אומרת, אחד השמות}.סרט המואביוס, הלא מודע, שותל את עצמו בתוך הכשל הזה ומכניס לנקודה הזו משהו שאינו האידאל, משהו שאינו ניתן לצמצום או לקיטוב: אידאל אני- אניאידאלי"
הפוליטיקה הלאקאנינית עם הטופולוגיה,רושמת את הקשר בין הסובייקט לאחר עם סרט המוהביוס ,היכן שהחוץ והפנים אינם משני צידי המתרס, כי אם נמשכים זה מזה. הזר, האחר לא עוד ממוקם בחוץ,דבר שעושה חיץ להפרדה הסגרגטיבית, וככזו קשורה לפוליטיקה של האסכולה, שמזמינה לדפוק על הדלת מבפנים..
مؤتمر الـ NLS في إسرائيل بعد قانون القومية ، مؤتمر بأربع لغات، العبرية، العربية، الفرنسية، الإنجليزية، بمثابة بيتيت زاديغ. دال استخدمه ألكساندر ستيفنس في إحدى مراسلاتنا تحضيرا لاجتماعنا الحالي.
قصة عائلية قصيرة،
1 لفترة طويلة، قمت بتفسير مقولة الأب "هنا نتحدث العبرية فقط"، كمقولةعملت بشكل جيد وعلى نحويفيض عن اللازم بقليل. لم أكن أريد معرفة ما الذي يتحدث عنه الزوج الوالدي. لقد كانوا يتبادلون أجزاء كلمات بالفرنسية، وأنا فقط اتكلم بالعبرية.
مذ وقت ليس ببعيد أدركت أن هذه المقولة "هنا نتحدث العبرية فقط" لم تكن موجهة إلي، إذأنني كنت تلك التي لا تُجيد الا العبرية.
وُلد أبي وأمي في بلدان مسلمة، ولم يجيد أي منهم اللغة العربية. وُلد أبي في تونس التي كانت تقبع تحت الحكم الفرنسي، كان والده تاجرًا وكان يحب اللغةالمحلية وحياة الشارع مع جيرانه العرب، وكانت والدته تعتقد أنه لا يجدر بأطفالهاالاختلاط مع السكان المحليين. وقد اعتقدت بأن المحتل الفرنسي "جديرٌ"و"نيّرٌ" أكثر من المحليين فأرسلت والدي وأخيه لمدرسة داخلية مسيحية تتكلم الفرنسية.
قدمت عائلة أمي إلى إسرائيل من ليبيا عبر إيطاليا ، وبقي قسم من العائلة هناك.كانت والدتي تحب اللغات، وقد كانت تُجيد تماما الإنجليزية والفرنسية والإيطاليةوتعلمت قليلا العربية والألمانية في سن متأخرة. والعبرية بالطبع، لكن ليس على نحو تام.
اقترحت والدتي، التي أرادت أن يعرف أطفالها لغة أخرى ، أن يتحدثوا معنا الفرنسية. ما الذي رفضه اذا؟ هل رفض لغة المحتل؟ لغة المحتلة؟. "هنا نتحدث العبرية فقط"، ضربٌ من ابتكار، لليهود المولودين هنا،مغمور بمُثُل اسرائيلية صهيونية، مكّن على ما يبدو وجود حدّ لتلذذ الأم- المرأة.
2.عربي(ة) عبري(ة) وليس يهودي عربي ولا إسرائيلي فلسطيني. أذكر أنني سألت نفسي عند إنشاء مركز "هانس الصغير"، ما الذي قد يوفرّه هذا الثنائي غير المألوف: عربي عبري؟ ثنائي غير اعتيادي. يتطلب الامر قدرا من التمهّل لكي يُقرأ، ويحدث رغم انه كتب هكذا، أن تتم قراءته يهودي عربي. يهودي، عربي، إسرائيلي، فلسطيني، هذه دوال تعرف حاملهامن خلال مجموعة معينة، وتدفع للتماهي، أنا يهودي .. أنا عربي .. وما إلى ذلك..
فيما يتعلق بالعربية عبرية، لايمكن القول (وهذاصحيح بالعبرية وخاصة بصيغة المؤنث – المترجم)، أنا عربية أو أنا عبرية. من ال ضروري أنيسبقهما فعلٌ وسيط (أتكلم، أجيد، أحب، الخ ...) وهناك يدخل الفعل اللاكاني.
إن قواعد الحافز وفقا لفرويد مقر ونة بتشابك الفعل ونقيضه في انشاء وتحديد مسارات الحافز. تتيقّن الذات خلال توجهها للآخر ، أن ليس في الآخرما من شأنه أن يمنحها هويتها، وما قد يمنحها الكمال، ولا يمنعها ذلك من مواصلة التوجه.هذا هو باعتقادي المسار الدّال (من الدوال أو للتوضيح مسار المفردات– المترجم) الذي لا يتوقّف من أن يرسم مسار ا للفعل والعمل.
3. عربية، عبرية، سياسة لاكانيّة
العربية و العبرية لا تُقصي احداهما الأخرى. هناك حيث ترسم اللغة مكانًا، للشكل الذي تتغرّب فيه كلّ ذات بشكل حميمي (إنتيمي). هناك حيث لا تتوفر لأي قانون امكانية الوصول.
في مقابلة له مع فصلية "لاكانيان رفيو"، يصيغ لوران بشكل منير للعيون، شيئًاما حول أن "اللا وعي هو سياسي"، فيقول: "ان مقولة اللاوعي هو سياسي تعني بأن اللاوعي يسجّل نفسه داخل فشل من غير الممكن اختزاله.
تكشف السياسة عن فشل وما يسمى بالديمقراطية ليس الا اسمُ الدال الذي يُشير الى الوحدة الغائبة. {وأنا أقول، أحد الأسماء}. حزام موبيوس، اللاوعي، يزرع نفسه في هذا الفشل ويُدخل الى هذه النقطة شيئًا ما غير المُثُل، شيء غيرقابل للاختزال وللاستقطاب: مثال الأنا- الأناالمثالي".
ألسياسة اللاكانيّة مع الطوبولوجيا، تُدوّن العلاقة ما بين الذات والآخر مع حزام موبيوس، حيث لا يكون الخارج والداخل طرفين متضادين وانما منسحبان أحدهما من الآخر. الغريب، الآخر لا يبقى مُتَموقعا في الخارج، ما يشكّل حاجزًا للفصل العنصري، وعلى هذا الأساس هي مرتبطة بسياسة المدرسة ، والتي تدعو الى طرق الباب من الداخل ..
